2016
30
cze
Kaskada w świetle dziennym
Armenia, Erewań
Przejechano 2862 km
Kaskada to jak wieża Eifla w Paryżu - po prostu trzeba tu być !
My zobaczyliśmy już to ciekawe miejsce wieczorem - teraz czas na dzienne przejście. Budowla budzi wiele kontrowersji, ale ja osobiście nie mogę jej odmówić jednego - jest monumentalna, ale ma w sobie to coś !
Ten kompleks architektoniczny, prezentuje się jako wielkie schody z białego porfiru, ozdobione kwietnikami, fontannami, rzeźbami oraz współczesnymi chaczkarami - kamiennymi płytami z rzeźbionym krzyżem ormiańskim. Nazwa wywodzi się od fontann, które spływają po progach na kształt kaskady.
Kaskady mają 572 stopnie. Wysokość od najniżej położonego punktu do najwyżej położonego punktu Kaskad wynosi 302 m. Wewnątrz kaskad wybudowano windę oraz schody ruchome, z których ze względu na straszny upał korzystamy.
Budowa szklanej galerii, która miała stanąć na samej górze rozpoczęła się, jednak po kilka latach stanęła w miejscu. Powyżej tej niedokończonej części, wznosi się taras widokowy, wznoszący się na wysokości 450 metrów powyżej placu Tamaniana. Na tarasie wznosi się Iglica Pięćdziesięciolecia, postawiona na cześć 50-lecia radzieckiej Armenii. Ze szczytu tarasu rozciąga się widok na miasto, a w tle na Ararat.
„To jeden z najdziwniejszych i najbardziej spektakularnych budynków muzealnych na świecie” – napisał o Kaskadach amerykański „New York Times”...."
" Pierwszy projekt Kaskad opracował żyjący w latach 1878-1936 architekt Aleksandr Tamanian, który zaproponował, aby centralną część miasta połączyć z jej północną częścią w efektowny sposób. Zakładał on urządzenie opadających ku miastu ogrodów stanowiących miejsce odpoczynku i wydarzeń kulturalnych. Plan ten pozostawał w zapomnieniu aż do 1970 roku, kiedy został reaktywowany z inicjatywy Dżima Torosiana, głównego architekta Erywania. Starą koncepcję wzbogacono o schody ruchome oraz skomplikowaną sieć sal i dziedzińców. Wówczas, w latach 70. XX wieku, dla uczczenia 50-lecia radzieckiej Armenii władze zgodziły się na stworzenie tak wielkiego przedsięwzięcia budowlanego. Prace rozpoczęto jednak dopiero w 1980, ale po trzęsieniu ziemi w 1988 i rozpadzie Związku Radzieckiego, prace zostały wstrzymane z powodu braku funduszy. W niepodległej Armenii, niedokończone Kaskady stały się prowizoryczną sceną muzyczną, na której odbywały się spontaniczne koncerty na wolnym powietrzu. W 2001 roku budowę przejął żyjący w Stanach Zjednoczonych ormiański milioner, filantrop i kolekcjoner Gerard Cafesjian. Zdecydował się przekształcić całość w muzeum z ekspozycją sztuki nowoczesnej."
I tak oto mamy okazję zobaczyć teraz obiekt w całej okazałości z niezwykłą wystawa sztuki współczesnej wewnątrz (niestety z zakazem fotografowania) .........bardzo wolno dochodzimy do szczytu ........... tu chwila odpoczynku
My zobaczyliśmy już to ciekawe miejsce wieczorem - teraz czas na dzienne przejście. Budowla budzi wiele kontrowersji, ale ja osobiście nie mogę jej odmówić jednego - jest monumentalna, ale ma w sobie to coś !
Ten kompleks architektoniczny, prezentuje się jako wielkie schody z białego porfiru, ozdobione kwietnikami, fontannami, rzeźbami oraz współczesnymi chaczkarami - kamiennymi płytami z rzeźbionym krzyżem ormiańskim. Nazwa wywodzi się od fontann, które spływają po progach na kształt kaskady.
Kaskady mają 572 stopnie. Wysokość od najniżej położonego punktu do najwyżej położonego punktu Kaskad wynosi 302 m. Wewnątrz kaskad wybudowano windę oraz schody ruchome, z których ze względu na straszny upał korzystamy.
Budowa szklanej galerii, która miała stanąć na samej górze rozpoczęła się, jednak po kilka latach stanęła w miejscu. Powyżej tej niedokończonej części, wznosi się taras widokowy, wznoszący się na wysokości 450 metrów powyżej placu Tamaniana. Na tarasie wznosi się Iglica Pięćdziesięciolecia, postawiona na cześć 50-lecia radzieckiej Armenii. Ze szczytu tarasu rozciąga się widok na miasto, a w tle na Ararat.
„To jeden z najdziwniejszych i najbardziej spektakularnych budynków muzealnych na świecie” – napisał o Kaskadach amerykański „New York Times”...."
" Pierwszy projekt Kaskad opracował żyjący w latach 1878-1936 architekt Aleksandr Tamanian, który zaproponował, aby centralną część miasta połączyć z jej północną częścią w efektowny sposób. Zakładał on urządzenie opadających ku miastu ogrodów stanowiących miejsce odpoczynku i wydarzeń kulturalnych. Plan ten pozostawał w zapomnieniu aż do 1970 roku, kiedy został reaktywowany z inicjatywy Dżima Torosiana, głównego architekta Erywania. Starą koncepcję wzbogacono o schody ruchome oraz skomplikowaną sieć sal i dziedzińców. Wówczas, w latach 70. XX wieku, dla uczczenia 50-lecia radzieckiej Armenii władze zgodziły się na stworzenie tak wielkiego przedsięwzięcia budowlanego. Prace rozpoczęto jednak dopiero w 1980, ale po trzęsieniu ziemi w 1988 i rozpadzie Związku Radzieckiego, prace zostały wstrzymane z powodu braku funduszy. W niepodległej Armenii, niedokończone Kaskady stały się prowizoryczną sceną muzyczną, na której odbywały się spontaniczne koncerty na wolnym powietrzu. W 2001 roku budowę przejął żyjący w Stanach Zjednoczonych ormiański milioner, filantrop i kolekcjoner Gerard Cafesjian. Zdecydował się przekształcić całość w muzeum z ekspozycją sztuki nowoczesnej."
I tak oto mamy okazję zobaczyć teraz obiekt w całej okazałości z niezwykłą wystawa sztuki współczesnej wewnątrz (niestety z zakazem fotografowania) .........bardzo wolno dochodzimy do szczytu ........... tu chwila odpoczynku
Zdjęcia (48)
Zasoby: 
1794 
4031 
32579 
78
38.746 
22.083 
1.103.309 
3.423 
